داروهایی که مصرف بلندمدتشان احتمال آلزایمر را افزایش می دهد - مجله سرگرمی

احتمال ابتلا به زوال عقل، با مصرف بلندمدت برخی داروها بیشتر می گردد. دسته ای از داورها به نام آنتی کولینرژیک ها وجود دارند که برای درمان طیفی از بیماری ها از افسردگی گرفته تا مسائل مثانه به کار می روند. داروی ضدافسردگی پاکسیل، یکی از داروهای طبقه آنتی کولینرژیک هاست که مطالعه ای جدید نشان داده، در اثر مصرف بلندمدت می توانند ریسک زوال عقل یا دمانس را افزایش بدهند.

این پژوهش نشان داده افرادی که سال های متمادی و طولانی از داروهای آنتی کولینرژیک استفاده می نمایند با افزایش سن بیشتر در معرض ابتلا به آلزایمر هستند. البته این فرضیه جدیدی در خصوص این دسته از داروها که برای درمان بیماری هایی چون افسردگی و بی اختیاری ادرار و صرع به کار می روند نیست؛ اما مطالعه ای که اخیراً اجرا شده، بزرگ و گسترده است و کاربرد این داروها را به طور دقیق تر و جزئی تر و طی مدت طولانی تری از زمان، تجزیه و تحلیل نموده است.

از چه داروهایی صحبت می کنیم؟

داروهای آنتی کولینرژیک شامل داروی ضدروان پریشی کلوزاپین، داریفناسین که دارویی برای درمان بی اختیاری ادرار است، داروی ضد تهوع اسکوپولامین، ایپراتروپیوم که دارویی برای درمان برونشیت مزمن است، تیزانیدین که شل نماینده عضلانی است، آنتی هیستامین هایی مانند دیفن هیدرامین و داروهای ضدافسردگی مانند پاروکستین است.

این داروها با مهار یک ماده شیمیایی به نام استیل کولین که یک فرارسان عصبی بوده و در بسیاری از عملنمودهای سیستم عصبی از جمله حرکات عضلانی، ضربان قلب، گشاد کردن رگ های خونی، عملنمودهای تنفسی و انقباضات عضلانی در معده طی گوارش نقش دارد، عمل می نمایند. در مغز، انتقال دهنده عصبی استیل کولین در یادگیری و حافظه دخیل است، به همین دلیل است که سردرگمی و مسائل حافظه از عوارض جانبی رایج بسیاری از داروهای آنتی کولینرژیک است.

احتمال اینکه این داروها برای افراد بزرگسال تجویز شوند بیشتر است، زیرا این افراد معمولاً بیشتر دچار مسائلی در سلامتی شان می شوند. برخی از کارشناسان می گویند افراد با افزایش سن، استیل کولین کمتری ترشح می نمایند و داروهایی که این فرارسان عصبی را مهار می نمایند می توانند تأثیر قوی تری بر افراد سنین بالا داشته باشند.

نتایج تحقیقات پیشین چه بوده است؟

سایر مطالعات نیز نشان داده بودند که استفاده بلندمدت از برخی داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است ریسک زوال عقل در افراد سالمند را افزایش بدهد. مثلاً مطالعه ای در سال 2015 دریافت افراد بالای 65 سال که این داروها را به مدت سه سال یا بیشتر مصرف می نمایند، نسبت به آن هایی که این داروها را به مدت سه ماه یا کمتر مصرف می نمایند، 54 درصد بیشتر ممکن است دچار زوال عقل شوند.

پژوهشی در سال 2014 نیز نشان داده بود اختلال حواس و سایر علائم افت ادراک و شناخت، با مصرف داروهای آنتی کولینرژیک در برخی از افراد شدت می گیرد.

مطالعه جدید چگونه انجام شد؟

دانشمندان، داروهای آنتی کولینرژیک ِ تجویز شده برای تقریباً 285000 فرد 55 سال به بالا را مورد آنالیز قرار دادند. حدوداً 59000 نفر از آن ها دچار زوال عقل بودند. این اطلاعات از سوابق پزشکی ثبت شده از 1500 مرکز پزشکی و درمانی گرفته شد.

تحقیقات قبلی نیز نشان می دهد که مصرف طولانی مدت داروهای آنتی کولینرژیک خطر ابتلا به زوال عقل را حتی تا 20 سال بعد هم افزایش می دهد

محققان، توضیح حال بیمارانی که زوال عقل در خصوصشان تشخیص داده شده بود آنالیز نموده و داروهایی را که به مدت 11 سال تا یک سال قبل از تشخیص زوال عقل مصرف می کردند آزمایش کردند. آن ها شرایط این افراد و داروهایشان را با شرایط افرادی که زوال عقل نداشتند مورد مقایسه قرار دادند و دریافتند 56 داروی آنتی کولینرژیک وجود داشتند که برای این افراد تجویز شده بود و در دوزهای مختلف و مدت زمان های گوناگون مصرف می شده است. فاکتورهایی مانند شاخص توده بدنی، سیگار کشیدن، مصرف الکل و سایر وضعیت های پزشکی و مصرف داروهای دیگر نیز در این تحقیق لحاظ شده بود.

این پژوهشگران دریافتند ریسک زوال عقل در افرادی که به مدت تقریباً سه سال در عرض ده سال گذشته، از یک داروی آنتی کولینرژیک قوی به طور روزانه استفاده می کردند، 50 درصد افزایش یافته بود. این ارتباط در خصوص داروهای ضدافسردگی، داروهای مثانه، داروهای ضد روان پریشی و داروهای صرع قوی تر بوده است.

محققان دریافتند مصرف داروهای آنتی هیستامین، داروهای درمان برونشیت، داروهای شل نماینده عضلانی و یا داروهایی که برای اسپاسم های معده یا آریتمی قلب تجویز می شوند ارتباطی با افزایش ریسک زوال عقل نداشتند.

ارتباط میان داروهای آنتی کولینرژیک با زوال عقل در افراد زیر 80 سال و افرادی که زوال عقل عروقی (دمانس عروقی) داشتند، در مقایسه با افرادی که دچار آلزایمر شده بودند، قوی تر بوده است.

تحقیقات قبلی نیز نشان می دهد که مصرف طولانی مدت داروهای آنتی کولینرژیک خطر ابتلا به زوال عقل را حتی تا 20 سال بعد هم افزایش می دهد.

محدودیت های این تحقیق چه بوده است؟

یکی از نکات مهمی که در این پژوهش باید به آن توجه داشت این است که این مطالعه، شهودی است. یعنی راهی وجود ندارد که بتوان فهمید آیا داروی مصرفی، نقش مستقیم بر زوال عقل دارد یا نه. چیزی که این پژوهش نشان داده این است که ریسک ابتلا به زوال عقل در افرادی که برخی از داروهای آنتی کولینرژیک را مصرف می نمایند بالاتر است. به گفته دانشمندان این احتمال هم وجود دارد که برخی شرایط مانند افسردگی، زمینه سازی برای افت ادراک باشند. مثلاً ممکن است برخی افراد که داروهای ضدافسردگی مصرف می نمایند بابت چیزی تحت درمان باشند که در واقع از علائم اولیه زوال عقل است، بنابراین این افسردگی است که احتمال زوال عقل را در این افراد افزایش می دهد، نه دارویی که برای درمان مصرف می نمایند.

چه باید کرد اگر مجبور به استفاده از داروهای آنتی کولینرژیک هستید؟

در نظر داشته باشید آنچه در بالا گفته شد معنایش این نیست که اگر شما از داروهای آنتی کولینرژیک بهره ببرید، احتمال این که دچار زوال عقل شوید 50 درصد است بلکه منظور این است که اگر احتمال ابتلا به این عارضه در شما 20 درصد باشد، با مصرف این داروها این احتمال به 30 درصد افزایش پیدا می نماید. در مقایسه، سیگار کشیدن و بی تحرکی، خطر ابتلا به زوال عقل را 40 تا 60 درصد افزایش می دهند.

هنوز کاملاً ثابت نشده اما این احتمال وجود دارد که برخی از داروهای آنتی کولینرژیک، احتمال زوال عقل را بالا ببرند. پس اگر ضروری است بابت بیماری یا عارضه ای که دارید، در بلندمدت از این داروها بهره ببرید، با پزشکتان در خصوص سایر گزینه های دارویی که در طبقه آنتی کولینرژیک ها قرار نمی گیرند صحبت کنید، مثلاً داروی پروزاک و سلکسا برای درمان افسردگی. در خیلی از موارد دیگر هم جایگزین های دیگری وجود دارند.

منبع: تبیان

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما